شهروند درجه دو

بعضی وقتا که از ارتباط با  سری از دوستام یه مدتی میگذره  یهو یه چیزی مثل پتک میخوره تو سرم . یهو از ناکجا یه اتفاقی میوفته که میبینی تو یه جمع دوستانه این فقط توئی که برای دوستیت یه حدی است حالا این حد هر چقدر که می خواد باشه ولی کمتر از اونیه که بقیه با هم دوستن. یهو میفهمی که تو با بقیه فرق داری یهو میبینی که خیلی جاها به خیلی از دوستیا نباید دل ببندی یهو میفهمی که تو جامعه این دوستی یه شهروند درجه دو حساب میشی. من که خودم ترجیح می دم از تنهایی بمیرم ولی تو جمعی نباشم که درجه دو محسوب بشم . نمیدونم شایدم فقط یه حس بچگونه اس

شاید یک خوناشام...